NOWOŚCI

Wobec przewagi w rodowodach koni pokazowych linii zagranicznych, ale też dopuszczenia do hodowli koni arabskich osobników odbiegających typem od uznanego w Polsce typu konia arabskiego, Towarzystwo Hodowli Polskiego Konia Arabskiego realizując swą misję promocji polskich koni arabskich, uznało za pożądane wyróżnić konie o polskich rodowodach wśród uczestników Wiosennego Młodzieżowego Pokazu Koni Czystej Krwi Arabskiej w Białce. W tym celu ufundowało nagrodę specjalną „Pure Polish Classic Female oraz Pure Polish Classic Male, która to nagroda dotyczyła  najlepszego ogiera i klaczy „Pure Polish Classic”, czyli wywodzącego się z któregoś z 7 rodów męskich i 15 rodzin żeńskich akceptowanych przez polski program hodowlany, który uzyska podczas pokazu najwyższą punktację.
Aby uznać konia godnego wymienionego tytułu, w rodowodzie w żadnym pokoleniu nie mogą też występować następujące ogiery: Amer, Baroud III, Burninq Sand, Dragon, St. Laurent, Tiwaiq.

Miarą problemu polskiej hodowli koni arabskich jest frekwencja uczestników o polskich rodowodach. W młodzieżowym pokazie w Białce udział wzięły zaledwie 3 konie; 2 klacze i jeden ogier, które spełniały tak sformułowane warunki. W kategorii Best In Show Pure Polish Classic Male do uzyskania tytułu pretendował ogier – Zarbil gn. 2019 (Forman – Zahara po Arbil), hod. i wł. Danuty Jaskółki-Grylewicz z Szamotuł. Typowy, kompaktowy kuhailan, z inbredem na Arbila, bardzo spokojny i zrównoważony. Ogier, który w bieżącym sezonie zdążył już biegać na torze, i z tego powodu zaprezentował się na pokazie w kondycji wyścigowej. Pomimo tego zyskał uznanie sędziów uzyskując 3 x 19 pkt. pkt za ruch, a nawet 2 x po 18,5 pkt za typ, co cieszy o tyle, że będąc synem Formana kontynuuje ród polskiego Krzyżyka.
O analogiczny tytuł w kategorii klaczy walczyły dwie konkurentki;  białecka Chilia 2020 s. (Alert – Cerika po Haytham Albadeia) oraz hod. Krystyny Chmiel Mercy s. 2020 (Prestish - Mefretiti po Grafik). Lepsza okazała się Chilia, której ocena 90,5 pkt. świadczy, że użycie pięknego i dzielnego og. Alert s. 2005 (Piaff – Andaluzja po Sanadik El Shaklan) było uzasadnione. 

Rodowody prezentowanych na pokazie w Białce ukazują znaczne rozmycie się polskiej hodowli w światowym, dominującym nurcie, co powoduje, że traci ona swój nie tyle indywidualny charakter, ale przede wszystkim staje się klientem zagranicznych trendów i genetyki. Pokaz w Białce ukazuje pewien dystans pomiędzy końmi z polskimi rodowodami, a nasyconymi zagranicznymi często bardzo wartościowymi ogierami. Użycie polskich ogierów to nie tylko zachowanie polskiej tradycji hodowlanej, ale także zachowanie bioróżnorodności i cech charakterystycznych dla polskich koni z uwzględnieniem ich dzielności, będących ich wyróżnikiem i przewagą w przyszłości.